Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

seditiosus ac turbulentus civis

  • 1 seditiosus

    sēdĭtĭōsus, a, um, adj. [seditio].
    I.
    Full of civil discord, factious, turbulent, mutinous, seditious (freq. and class.;

    syn.: tumnltuosus, turbulentus): adhortari adulescentes, ut turbulenti, ut seditiosi, ut perniciosi cives velint esse,

    Cic. Phil. 1, 9, 22; so,

    seditiosus et turbulentus civis,

    id. de Or. 2, 11, 48; cf. id. ib. 2, 31, 135:

    qui pro republicā seditiosum civem toties compescuisset,

    Quint. 11, 1, 40:

    seditiosi tribuni plebis,

    Cic. Leg. 3, 19, 44; cf.:

    triumviri seditiosissimi,

    id. Rep. 1, 19, 31:

    seditiosissimus quisque,

    Tac. A. 1, 44; id. H. 2, 66; 4, 34; Suet. Caes. 70.—Esp. of language:

    in summam invidiain contionibus cum cottidianis seditiosis et turbulentis adduxerat,

    Cic. Clu. 37, 103:

    seditiosa atque improba oratio,

    Caes. B. G. 1, 17:

    seditiosissima oratio, Auct. B. Afr. 28, 2: seditiosae voces,

    Liv. 6, 20; Tac. H. 3, 50:

    seditiosis vocibus regem increpare,

    Curt. 9, 4, 16; 10, 2, 12:

    seditiosior contio (Q. Pompeii),

    Ascon. Cic. Mil. 17, 45, p. 49 Orell.:

    tribunatus L. Saturnini,

    Suet. Caes. 12.—
    II.
    Transf.
    a.
    In gen., quarrelsome:

    ego illam (Clodiam) odi. Ea est enim seditiosa: ea cum viro bellum gerit, etc.,

    Cic. Att. 2, 1, 5.—
    b.
    Exposed to discord, troubled:

    seditiosa ac tumultuosa vita,

    Cic. Inv. 1, 3, 4.— Adv.: sēdĭtĭōsē, seditiously (acc. to I.), Cic. Clu. 1, 2; id. Mil. 3, 8; Liv. 4, 6; Tac. A. 3, 12.— Comp., Tac. H. 5, 12.— Sup., Cic. Att. 2, 21, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > seditiosus

  • 2 turbulentus

    turbŭlentus, a, um, adj. [turba], full of trouble or commotion.
    I.
    Pass., restless, agitated, confused, disturbed, boisterous, stormy, tempestuous (class.;

    syn. tumultuosus): tempestas,

    stormy, Cic. Verr. 2, 5, 10, § 26; Plaut. Rud. 4, 4, 143;

    Auct. B. Alex. 45, 2: loci Neptunii,

    Plaut. Mil. 2, 5, 3:

    aqua,

    turbid, muddy, Phaedr. 1, 1, 5:

    atomorum turbulenta concursio,

    confused, Cic. Fin. 1, 6, 20:

    est igitur quiddam turbulentum in hominibus singulis,

    id. Rep. 3, 35, 49 (Non. 301, 6):

    res publica,

    id. Fam. 12, 10, 3:

    heu edepol res turbulentas!

    Plaut. Ep. 1, 1, 68:

    praeda,

    id. Rud. 4, 4, 142:

    ea sunt et turbulenta et temeraria et periculosa,

    Cic. Caecin. 12, 34:

    errores,

    id. N. D. 2, 28, 70:

    animi,

    stirred up, aroused, excited, id. Tusc. 4, 5, 9.— Comp.:

    turbulentior inde annus excepit,

    Liv. 2, 61, 1.— Sup.:

    turbulentissimum tempus (opp. tranquillissimum),

    Cic. Pis. 15, 33; id. Fam. 9, 1.—
    II.
    Act., making trouble, troublesome, turbulent, factious, seditious: turba plerumque est turbulenta, Varr. ap. Gell. 13, 11, 3:

    P. Decius fuit ut vita sic oratione etiam turbulentus,

    Cic. Brut. 28, 108:

    seditiosus civis et turbulentus,

    id. de Or. 2, 11, 48:

    turbulenti et mali cives,

    id. ib. 2, 31, 135:

    tribuni,

    Tac. H. 2, 38:

    contiones,

    Cic. Att. 4, 3, 4; Quint. 5, 13, 39:

    consilia Antonii,

    Cic. Att. 15, 4, 1:

    minae populi,

    Quint. 2, 20, 8.— Sup.:

    tribuni plebis,

    Caes. B. C. 1, 5:

    leges,

    Suet. Caes. 16.—Hence, adv.: turbŭlen-tē, in a turbulent manner, confusedly, tumultuously, boisterously, with violence (cf. also turbulenter).
    (α).
    Form turbulente:

    qui non turbulente humana patiantur,

    without agitation, composedly, Cic. Tusc. 4, 28, 60:

    se gerere,

    Dig. 48, 19, 28, § 3.—
    (β).
    Form turbulenter:

    nihil turbulenter, nihil temere facere,

    Cic. Fam. 2, 16, 7.— Comp.:

    egit de Caepione turbulentius,

    Cic. Part. Or. 30, 105.— Sup.:

    regere,

    Sid. Ep. 2, 13 med.

    Lewis & Short latin dictionary > turbulentus

  • 3 Kopf

    Kopf, caput (jeder obere Teil, er sei rund oder nicht; dann Haupt des tierischen Körpers und meton. als vorzüglicher Teil = das Ganze, Mensch oder Tier selbst, bes. beim Zählen und bei Abteilungen, endlich auch, sofern der Kopf als Sitz des Lebens gedacht wird, = Leben selbst). – cacumen (der höchste Punkt einer Sache, z.B. cae. ovi). – bulla (dicker oberer Teil einer Sache, Buckel, Knopf, z.B. clavi). – vultus (das Gesicht, der Vorderkopf jmds., auf Münzen, z.B. Philippei nostri vultus, Philippdor mit meinem K.). – mit einem großen K., capito: mit zwei Köpfen, biceps: mit hundert Kö; [en, centum capitibus. – vom K. bis auf den Fuß, bis auf die Fußspitze, bis an die Zehe,:. capillo usque ad ungues; a vestigio ad verticem: a vertice ad talos oder ad imos talos; ab imis unguibus usque ad verticem summum od. ad capillos summos (alle sprichw. = ganz); auch durch totus (z.B. alqm totum oculis perlustrare). – um einen Kopf größer sein als jmd., capitis longitudine alqm superare. – mit dem Kopf gegen die Wand wollen (sprichw), frenum mordere (Cic. ep. 11, 23, 2). – ich weiß nicht, wo mir der Kopf steht (bin ganz verwirrt im Kopfe), animo sum conturbato et incerto. – ich bin wie vor den K. geschlagen, quasi percussus sum. – du bist nicht auf den [1479] Kopf gefallen, haud stulte sapis. – jmd. vor den K. stoßen, alcis voluntatem offendere. – sich etwas in den K. setzen, ad voluntatem alcis rei faciendae incumbere: sibi fingere alqd (etwas als Idee); sich törichterweise, opipionis errore sibi fingere alqd: jmdm. etw. fest in den K. setzen, alci alqd inculcare: sich in den Kopf setzen, zu etc., animum od. in animum inducere m. folg. Infin. – ich zerbreche mir über etwas den Kopf, alqd torquet ingenium meum. – so viel Köpfe, so viel Sinne (sprichw.), quot homines tot sententiae (Ter. Phorm. 454); quot capitum vivunt, totidem studiorum milia (Hor. sat. 2, 1, 27): nach Köpfen, viritim (Mann für Mann, z.B. stimmen, sententiam ferre): auf den K., in capita (z.B. 11/2 Scheffel ausschreiben, sesquimodios discribere): eine Herde von 25 Köpfen, grex XXV capitum. – auf seinen K. (auf eigenes Risiko), suā sponte; suo Marte. – es geht jmdm. an den K., res capitis alci agitur; caput alcis agitur: es wird den K. nicht kosten, levi poenā defungar od. defungeris: etwas mit dem K. büßen, capite luere alqd.

    Außer den oben angeführten Redensarten wird »Kopf« noch in vielen andern für das gebraucht, dessen Sitz er ist, a) für Gedanken, Vorstellung: sich etwas aus dem K. (Gedanken) schlagen, s. Gedanke a. E. (S. 1003): wie kommt dir so etwas in den K.? quī tibi istuc in mentem venit?: den Kopf verlieren, a mente deseri: den Kopf verloren haben, rationis egere.

    b) Gedächtnis: memoria. – ein guter K., memoria tenax: aus dem K., ex memoria; memoriter; sine scripto (ohne Blatt, z.B. reddere): etwas im K. haben, alqd memoriā tenere: jmdm. etwas aus dem K. bringen, adducere alqm in oblivionem alcis rei.

    c) Geistesfähigkeiten: ingenium (Geist). – mens (Verstand). – ein guter K., ingenium felix (ein begabter); ingenium docile. ingenii docilitas (ein gelehriger). – ein Mensch von gutem K. (od. geradezu: ein guter K.), homo felici od. docili od. acri ingenio: ein ausgezeichneter K. (Mensch), ingenium excellens oder splendidum; homo summo ingenio praeditus: ein schwacher K., s. Schwachkopf: alle großen Köpfe (Menschen), omnes magni: alle großen Köpfe seiner Zeit, ingenia saeculi sui. – den K. anstrengen, ingenii od. mentis vires intendere.

    d) Sinn, Gemütsart, Neigung: animus; in genium. – ein schwacher K., animus infirmus od. imbecillus: ein unruhiger K., inquietus animus (übh.); ingenium inquietum avidumque in novas res (ein aufrührerischer; vgl. unten). – auf seinem K. bestehen, seinen K. aufsetzen, in sententia sua pertinaciterperstare, persistere: nach seinem K. handeln, seinem eigenen K. folgen, suo iudicio od. suo consilio (suis consiliis) uti; sibi od. animo suo morem gerere: bei etwas, suo ingenio facere alqd. – Daher ist »Kopf« auch = Mensch von gewisser Sinnes- od. Gemütsart, z.B. ein närrischer, wunderlicher K., mirum caput: ein unruhiger K., vir inquieti animi (übh.); homo novarum od. novandarum rerum cupidus (ein zu Neuerungen im Staate geneigter [1480] Mensch); seditiosus ac turbulentus civis (zu Aufruhr geneigter Bürger).

    deutsch-lateinisches > Kopf

  • 4 unruhig

    unruhig, inquietus (ohne Ruhe, z.B. nox; und ruhelos, z.B. homo, ingenium [Kopf]). – quietis impatiens (sich nicht ruhig verhalten könnend, z.B. mens). – anxius (ängstlich, bänglich im Gemüt). – sollicitus (aufgeregt im Gemüt, bekümmert). – turbidus (unruhig, trübe, z.B. aqua, tempestas; dah. = voll Unruhe, Verwirrung, z.B. motus: u. res [Staat]: u. tempus: u. cogitationes). – turbulentus (voller Unruhe, stürmisch, z.B. aqua, tempestas; dah. = wo es unruhig hergeht, z.B. annus; dann v. Pers. = überall und beständig Unruhen erregend). – seditiosus (aufrührerisch, z.B. vita); verb. seditiosus ac turbulentus (z.B. civis). – rerum novarum cupidus. in novas res avidus (neuerungssüchtig, w. vgl.); verb. inquietus avidusque in novas res (z.B. Kopf, ingenium). – tumultuosus (voll Lärm u. Unruhe, somnus per somnia tumultuosus: u. contio tum.: u. vita tum.; dann von Pers. = lärmend und tobend); verb. seditiosus et tumultuosus (z.B. vita). – eine schlaflose uno unr. Nacht haben, noctem cum magno animi motuperpetuis vigiliis agere: unr. Nächte haben, insomniis fatigari (an Schlaflosigkeit leiden).

    deutsch-lateinisches > unruhig

  • 5 Мятежный

    - rebellis; seditiosus; recontrans (gens recontrans regibus suis); turbidus; turbulentus (civis); tumidus (Celtae);

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Мятежный

  • 6 ANARCHIST

    [N]
    CIVIS SEDITIOSUS ET TURBULENTUS (MF)

    English-Latin dictionary > ANARCHIST

  • 7 Demagog

    Demagog, der, a) als Volkslenker durch feine Reden: contionator (Cic. Cat. 4, 9). – b) als Volksfreund, s. Demokrat. – c) als Volksschmeichler: assentator populi. – d) als Revolutionär: homo evertendarum rerum cupidus. homo rerum novarum (od. commutandarum) cupidus. homo rerum mutationis cupidus. princeps novandarum rerum. rerum novarum molitor (Neuerer). – turbator plebis od. vulgi. seditiosus civis et turbulentus (Volksaufwiegler). – e) als Feind der Fürsten und der Obrigkeit: contemptor magistratuum ac regum eorumve, per quos publica administrantur. Demagogenkünste, artes populares. Demagogie, ratio [577] popularis (demokratische Richtung). – concitatio popularis (Volksaufregung). – Ist es = die Demagogen, durch den Plur. der Ausdrr. unter »Demagog«. – demagogisch, popularis (volksfreundlich). – seditiosus (aufrührerisch). – d. Gesinnung, ingenium avidum in novas res: d. Umtriebe, s. Umtrieb.

    deutsch-lateinisches > Demagog

См. также в других словарях:

  • ТИТИИ —    • Titĭi.          К ним принадлежат:        1. Sextus Tit., народный трибун в 99 г. до Р. X. (seditiosus civis et turbulentus), дважды без успеха предлагал аграрные законы. Iul. Obs. 106. Противниками его были его же товарищи трибуны и консул… …   Реальный словарь классических древностей

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»